Ξημέρωσε κι εφέτος Τσικνοπέμπτη, βλέπεις η ζωή, από κρίσεις, δεν κατέχει, και το έθιμο δικές του απαιτήσεις έχει, νόστιμα κοψίδια στη φωτιά, με την χαρακτηριστική τους εκείνη μυρωδιά, χορούς,

Σε πίνακές μου ζωγράφισα τη Γυναίκα Με βλέμμα οξυδερκές σαν του Σενέκα   Την είδα καπετάνισσα Την χάρηκα αλάνισσα Μου προέκυψε μοιραία Την εθαύμασα ωραία   Την άκουσα καλλίφωνο σοπράνο