Πέρασαν οι «Καλένδες» του Μαρτίου,

δηλαδή η Ρωμαϊκή Πρωτοχρονιά,

αλλ’ οσονούπω φθάνουν οι «Ειδοί του Μαρτίου»

με κάτι, σαν των Δελφών τη μαντεψιά!!!

 

Βέβαια, το «Μαντείο των Δελφών» προσφάτως, πολύ παίζει,

με άφθονες «προβλέψεις» σε κάθε του «τραπέζι»,

στα λόγια, φυσικά, είναι όλοι τους πρώτοι κι ωραίοι,

στην πράξη όμως, αποδεικνύονται «μοιραίοι»!

 

Εσχάτως ζημιώνεται συχνάκις και πολλάκις η αλήθεια,

προσβάλλεται βάναυσα, από τα ψεύδη και τα παραμύθια,

που εκτοξεύουνε ανερυθρίαστα άρχοντες και πολιτικοί,

επί σκοπώ, δι’ ίδιον όφελος και κατ’ επάγγελμα οι πιο πολλοί!

 

Η διαπλοκή και η διαφθορά πορεύονται αντάμα,

και ο λαοί, μοιραίοι κι άβουλοι, προσμένουν πάντα κάποιο «θάμα»,

χωρίς βεβαίως να είναι άμοιροι κι αυτοί των ευθυνών τους,

και των, κατ´επαναληψιν, ατυχών επιλογών τους.

 

Η διεθνής κοινότητα είναι, ως ποτέ άλλοτε, διχασμένη,

από τα συγκρουόμενα συμφέροντα, ως το λαιμό χωμένη,

κανείς δε βλέπει πέρα από την “τύφλα του τη μαύρη”,

ενώ λαμόγια, κοράκια και άσχετοι, έχουνε στήσει το “μεγάλο πάρτυ”.

 

Ανάβουν συνεχώς νέες φωτιές πολέμου και “φιέστες”,

που ύστερα τρέχουν να τις σβήσουνε, σαν του Σαρλώ τους πυροσβέστες,

θυμίζουν “διάβολο” που, μην έχοντας δουλειά,

“καταπιάνεται” διαρκώς με τα άτυχα εκείνα τα παιδιά,

χύνουνε τόνους “κροκοδείλια δάκρυα”,

ενώ κάποιοι άλλοι μαζεύουν τις “εισπράξεις” τους από τα μάκρυά!

 

Έτσι πορεύθηκε δυστυχώς πάντα αυτή η κοινωνία,

και η λογική, οι λύσεις και η ανθρωπιά ήτανε πάντα η “ουτοπία”,

σαν του Τόμας Μούρ (**) εκείνες τις “φαντασιώσεις”,

που όμως αποτέλεσε μία από τις εξαιρέσεις,

πληρώνοντας με τη ζωή του για να μην ενδώσει,

στα όσα άνομα ο Ερρίκος ο όγδοος ήθελε να του φορτώσει!

 

Βέβαια υπάρχει πάντα και η άλλη ιστορία,

που αφορά στου Ιουλίου Καίσαρα εκείνη την πορεία,

που είχε τόσο αιματηρά βίαιο τέλος,

από τα χέρια φίλων και το μένος,

γιαυτό, ας θυμούμαστε όλοι την προτροπή του οιωνοσκόπου εκείνου,

 

“Καίσαρ, φοβού τας Ειδούς του Μαρτίου”!

 

——

(*) Αι Ειδοί του Μαρτίου:

Αι ειδοί (από τα Λατινικά: idus : ήμισυ, δηλαδή η μέρα που διαιρεί το μήνα σε δύο, σχεδόν, ίσα μέρη).

Ο όρος “ειδοί” (έχει μόνο αιτ.: “τις ειδούς”) δεν προσδιόριζε μόνο τον Μάρτιο , αλλά τη 15η ημέρα του Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου και τη 13η μέρα των άλλων μηνών, πάντα κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο.

Οι Ειδοί του Μαρτίου, στα Λατινικά Idus Martii ή Idus Martiae ήταν αργία για τους Ρωμαίους αφιερωμένη στο Θεό Άρη και γι αυτό εκείνη τη μέρα τελούνταν στρατιωτικές παρελάσεις. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η λέξη “Μάρτιος” σημαίνει “Αρης” (< λατ. Mars, –tis). Η φράση “Αι ειδοί του Μαρτίου” χρησιμοποιείται και για να προσδιορίσει την “αποφράδα ημέρα”.

Οι ειδοί του Μαρτίου έμειναν στην παγκόσμια Ιστορία, γιατί εκείνη ακριβώς τη μέρα δολοφονήθηκε ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ (15 Μαρτίου 44 π.Χ.) από τον Γάιο Κάσσιο Λογγίνο και τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο (κατά ορισμένους, ίσως, ήταν νόθος γιος του) και γι αυτό ο Καίσαρας αναφώνησε τη γνωστή φράση “Και σύ τέκνον, Βρούτε;”

Ο Καίσαρας, κατά την παράδοση, είχε προειδοποιηθεί από τον οιωνοσκόπο Σπουρίννα «να φοβάται τις ειδούς του Μαρτίου». Όταν η μέρα έφθασε και ο Καίσαρας, πορευόμενος προς τη Σύγκλητο, συνάντησε τον οιωνοσκόπο και του είπε με ειρωνεία και υπεροψία:

«Έφθασαν οι ειδοί!» εννοώντας ότι τον είχε συμβουλέψει λανθασμένα, μιας και δεν του είχε συμβεί τίποτα κακό.

«Ναι, άλλα δεν πέρασαν…» του απάντησε ο οιωνοσκόπος!

(google)

(**) 6 Ιουλίου του 1535 εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού ο Τόμας Μούρ – ο συγγραφέας της “Ουτοπίας”, ο άνθρωπος που οραματίστηκε μια κοινωνία χωρίς δικηγόρους, με μορφωμένες γυναίκες και με δίκαιους ηγέτες – με διαταγή του Ερρίκου Η’, γιατί δεν συναίνεσε στην βασιλική διαδοχή, στο σχίσμα από την καθολική εκκλησία και στην αναγνώριση του Ερρίκου του όγδοου ως του νέου θρησκευτικού ηγέτη και επικεφαλής της αγγλικανικής εκκλησίας.

———

Στίχοι, ζωγραφική Α.Α.