Το δίδαγμα από τις επαναστάσεις είναι ένα,
η εξουσία διαφθείρει τον καθένα,
και χωρίς την απαιτούμενη “παιδεία”,
η κάθε επανάσταση στο τέλος καταντάει παρωδία,
καταναλώνεται σε σύμβολα μόνο και συνθήματα,
που καλύπτουν νέα “ατοπήματα”!
Κάποιοι εκμεταλλεύονται πάντοτε την κατάσταση,
που προκύπτει απ’την κάθε “επανάσταση”,
κι αυτό γίνεται από την αυγή της ιστορίας,
η “δύναμη” είναι η αρχή της “αλλαζονίας”,
κρατιούνται μόνον τα “προσχήματα”,
για να καλύπτονται τα ανομήματα,
και η “επαναστατικότητα” επικερδώς εξαργυρώνεται,
ενώ ο λαός, στο τέλος πάλι, υποφέρει και φασώνεται!
Τι κι αν οι νέοι “αριστοκράτες”,
φορούν κονκάρδες και γουστάρουν τις παράτες,
τίποτε δεν αλλάζει στην ουσία,
παρά ότι κάποιοι επιβάλλουν τη δική τους παρουσία,
τον Λουί διαδέχεται συνήθως κάποιος Ναπολέων
και επιβιώνει πάντοτε ο … χαμαιλέων!
