Από το πρώτο της αυγής
Κι από την αρχή του χρόνου,
Έμμετρα τάπε επί της γης,
Ο άνθρωπος του γέλιου και του πόνου!
Διθύραμβος και θέατρο,
Τράγω… ή κωμωδία,
Σωτήρια ανακούφιση
Στης μέρας την κακία.
Με ποίηση αρχίναγε
Και με στιχάκια ζούσε,
Κάθε του κόσμου σοβαρό,
Μόν´έτσι ξεκινούσε!
Δε γνώριζε το γράψιμο,
Δεν ειχε άλλον τρόπο,
Κι η ιστορία σώθηκε,
Με μέτρο και με κόπο!
Έτσι απλά ξεκίνησε,
Και φτιάχτηκε συνάμα,
Και σήμερα γιορτάζεται
Της ποίησης το θάμα!
Άλεξ Άθανς, 2011
