Αποστασιοποιήθηκα από πολλές «καταστάσεις» στη ζωή μου
και στο τέλος πάντα κάποιοι τα έβαλαν μαζί μου,
οι συνήθεις ύποπτοι, αυτοί,
που αναζητούν την «ευκαιρία» και αδιαφορούν για την ουσία,
κι αυτό το είδα πάντα σαν… «ληστεία»!
Όταν εντάσσεσαι σε κάποια ομάδα μόνο για τα «οφίκια» ή για την εξουσία,
διαπράττεις καθαρό έγκλημα στην ουσία,
είναι «βιασμός» της έννοιας της οργάνωσης,
κι η αποθέωση της «κοινωνίας της ανάλωσης»!
Είναι η αρχαία διαστρέβλωση της «εξουσίας στην οργάνωση»,
όπου, επιβάλλονται οι «καπάτσοι» κι οι «πονηροί στη διοργάνωση»,
και αυτό προκάλεσε και προκαλεί προβλήματα,
ενώ οι άξιοι, ως «αναντικατάστατοι γεμίζουνε τα μνήματα»!
Έτσι, είδα ανθρώπους που καθοδήγησα,
άτομα που σε διάφορες φάσεις της ζωής βοήθησα,
να «καταλαμβάνουν θέσεις» μόνο για την εξουσία,
χωρίς ιδανικά, δίχως προσόντα και χωρίς προσωπική αξία!
Η «ιστορία κρατάει από τα πολύ παλιά,
κι η ζωή μας «βάζει τα γυαλιά»,
το «σχήμα μετράει κι όχι η ουσία»,
τα ιδανικά είναι μόνο σε κάποιων μας, τη φαντασία!
Είδα, για παράδειγμα, παιδιά, που κοροιδεύαν κατηχητικό,
να το παίζουνε μετά…ξερόλες και «αφεντικό»,
να γίνονται μάλιστα κάποιοι τους και μεγαλόσχημοι παπάδες,
αν και γνωρίζαμε οι περί αυτούς, ότι το έκαναν μόνο για τους παράδες!
Και φυσικά δεν θα μιλήσω και για την πολιτική,
εκεί αυτό γίνεται συστηματικά, με ένταση και κατ’εξοχή,
και το ερώτημα των ειδικών παραμένει χωρίς απάντηση:
«Η οργάνωση πρέπει να καθορίζει την εξουσία, ή η εξουσία να κάνει ότι θέλει την οργάνωση;»
Φωτογραφία από lil artsy: https://www.pexels.com/el-gr/photo/1111597/
