Το “Χάσκα”!
(Τα σκληρά χαλβαδάκια της Τυρινής και το έθιμο)!
Από το “Χάσκα” έως το Πάσχα,
μεσολαβούν ημέρες σαράντα εννιά,
με νηστεία δίχως λάσκα,
κι ύστερα και πάλι “ο μήνας έχει εννιά”,
τι αρνάκια, τι κοντοσούβλια και φυσικά τα κόκκινα αυγά,
-που είναι φαγητά πασχαλινά όλα αυτά-
όμως ως τότε νηστεία κράτα,
κι άμα βρεις τίποτε χαλβαδάκια φάτα!
Αλήθεια ξέρετε τι ήταν το Χάσκα;
“Αιωρούμενα -με κλωστίτσα – χαλβαδάκια με το στόμα πιάστα”,
κι όποιος θα το καταφέρει,
θα κερδίσει, να το ξέρει,
κι είχε και μεγάλη πλάκα, καθώς κινούνταν χιαστί,
παιγνιδάκι της Τυρινής, που έχει πλέον ξεχαστεί!
Θυμάμαι πως το περίμενα παιδί,
το βράδυ κάθε τέτοια Κυριακή,
δεν ακούω να γίνεται πλέον πουθενά,
κι είναι θλιβερό αληθινά,
πως ξεχνιούνται κάποια έθιμα,
που εξοβελίστηκαν από παιγνίδια έτοιμα,
γιατί, τι ενδιαφέρον θα εύρισκαν σ’αυτό τα σημερινά παιδιά,
με τα “γουί”, τα άι-πάντ, τα σμάρντ-φον και τα πι-σιά;
Έτσι το ανέφερα κι εγώ, για την ιστορία,
έθιμο που λησμονήθηκε στου χρόνου την πορεία,
κι αν κανείς σας το θυμάται απ’τα παλιά,
να μας το πει τώρα, βρε παιδιά!
————
Στίχοι, ζωγραφική Αλέξανδρος Αθανασίου
Ο πίνακάς μου «Μια χαρούμενη παρέα», ακρυλικά σε καμβά 50Χ40, από τη σειρά μου «Κάν’το όπως ο Ρέμπραντ»
