Η ελευθερία της βούλησης είναι μια ακόμη παρηγορητική ψευδαίσθηση.
Αγόμαστε και φερόμαστε από δυνάμεις έξω και πέρα από τη θέλησή μας. Τις συμπεριφορές μας προδικάζουν χημικές ενώσεις και ορμονικές ισορροπίες ή ανισορροπίες, ψυχαναγκαστικές σκέψεις, λανθασμένα ή σωστά πρότυπα, βιολογικές ανάγκες ή μη και πολλά άλλα ακόμη. Γιαυτό τίθενται τα ΟΡΙΑ, που η παραβίασή τους επιφέρει ποινές, καθώς δεν θα ήταν διαφορετικά δυνατή η συμβίωση των ανθρώπων.
Τα όρια λοιπόν έχουν σκοπό. Δεν είναι τα ίδια αυτοσκοπός, και όταν μετατρέπονται σε αυτοσκοπό, τότε είναι που αρχίζει η καταδυνάστευση. Βαρύγδουπες λέξεις και έννοιες προστατεύουν πάντα ανομολόγητες ορέξεις, που τις ανοίγει η δύναμη.
«Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» γράφει ο Θουκυδίδης στο ίδιο γραπτό του, όπου περιγράφει και την έννοια, αλλά και την αξία της δημοκρατίας!
Ας ψάχνουμε λοιπόν πάντα αυτόν τον τελικό στόχο και σκοπό. Γιαυτό όμως χρειάζεται ικανότητα και θέληση για αυτογνωσία και αυτοέλεγχο που προϋποθέτουν ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!
Η Δημοκρατία χωρίς την Εκπαίδευση είναι ημιτελής!
