«Ώ οι ωραίες ημέρες»
τότε που επιτρέπονταν οι «τρέλες»,
που μπορούσες να πας, ως και στις… Σεϋχέλλες,
τώρα πια … πλάκωσαν οι ιοί σαν τις … σαρδέλες!
Ο ένας περνάει κι ο άλλος αρχίζει,
κι γη μας συνεχίζει να γυρίζει,
η φύση φαίνεται να μας … «κουρντίζει»,
καθώς το είδος μας δεν την φροντίζει!
Είπε λοιπόν κι αυτή να μας το θυμίσει,
ότι δηλαδή, απαιτεί σεβασμό η Φύση,
το είδος μας επιτέλους ήσυχη να την αφήσει,
όταν η «σελίδα θα έχει πια γυρίσει»!
Όμως δε βλέπω να παίρνουν πολλοί αυτό το μήνυμα,
οι κυβερνήσεις συνεχίζουνε το ίδιο «ποίημα»,
οι σχεδιασμοί τους να εστιάζουν μόνο στο χρήμα,
και στο ποιος θα έχει το λόγο στο «βήμα»!
Να υπηρετούσαν μήπως περισσότερο την αλήθεια,
να σταματούσαν τη σπέκουλα και τα παραμύθια,
να αφήναν στην άκρη τα «ευχολόγια», τις «ασκήσεις επί χάρτου» κι όλα αυτά τα ίδια,
και να φροντίζανε για την περίθαλψη κι όχι για τα οικονομικά παιγνίδια;
«Δει δη χρημάτων ώ άνδρες Αθηναίοι» είπε κάποτε ο Δημοσθένης,
αλλά «για την φροντίδα των πολλών κι όχι των λίγων» είπαν ο Θουκυδίδης και ο Κλεισθένης,
με ευχολόγια και τρικ στη ζωή δε μένεις,
χρειάζεται «ιατρική φροντίδα» όταν τέτοιες καταστάσεις περιμένεις!
Χρειάζονται νοσοκομεία, κλίνες και εξοπλισμός,
χρειάζονται γιατροί, νοσηλευτές και ο κατάλληλος θεσμός,
κι όταν μιλούσαν κάποιοι για εθνικό σύστημα υγείας,
άλλοι λοξοκοιτούσαν μετά βδελυγμίας!
Κάποιοι πίστευαν ότι προείχε το «οικονομικό συμφέρον»,
ελπίζω τώρα να δείξουν το απαραίτητο ενδιαφέρον,
κακώς αφήσαν να περάσουν τόσα χρόνια απραγίας,
να φροντίσουν έστω τώρα, για την προστασία της υγείας!
«Των φρονίμων τα παιδιά
πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»
είναι γνωστά πράματα αυτά,
σ’όσους το μπελά τους δε γυρεύουν!
——-
Στίχοι, ζωγραφική δικά μου
«Γειτονιά της Θεσσαλονίκης, κάποτε» ακρυλικά σε καμβά 60Χ50 cm
