Των Ψυχών ξημέρωσε πάλι,
αυτές οι μέρες, δεν έχουν μόνο καρναβάλι!
Τέτοιες μέρες βλέπω κι εγώ όνειρα «ψυχάτα»,
με περασμένα πρόσωπα, φευγάτα,
βλέπω ανθρώπους από καιρό χαμένους,
παλιούς, γνωστούς κι αγαπημένους,
νάναι άραγε αυτό κάποιο σημάδι,
ότι των Ψυχών ξημερώνει και πάλι;
Μνημόσυνο σημαίνει, θύμηση με καλοσύνη,
γιατί έτσι μόνο καταργείται η λησμοσύνη,
και να θυμόμαστε τον Σωκράτη τον αιώνιο,
που είπε, λίγο πριν τον ποτίσουν κώνειο,
προς τον Κρίτωνα τον μαθητή του,
όταν έκανε την τελική επιλογή του,
«… και δέν γνωρίζουμε τελικά
πού είναι εν τέλει, πιο καλά,
εδώ, με όλα αυτά τα φοβερά,
ή εκεί που θα πάω εγώ μετά;»
ή την φράση του Τζορντάνο Μπρούνο στην πλατεία Φιόρι κάποια φορά,
«Εσείς να φοβάστε πιότερο, που με καίτε τώρα στην πυρά»!
Το Ψυχοσάββατο λοιπόν, δεν είναι «μαύρη» μέρα,
είναι για να θυμόμαστε αυτούς, που είναι κάπου «εκεί πέρα»,
όσους έχουν περάσει ήδη στην αιωνιότητα,
μαζί και η επίγνωση ότι όλα είναι ματαιότητα!
———
Στίχοι, ζωγραφική Α.Αθανασίου
Το άγαλμα του Τζορντάνο Μπρούνο στο Κάμπο ντει Φιόρι στη Ρώμη
