Στον αγώνα της καθημερινότητας, με το ξεκίνημα και το τέλος μιας εργάσιμης ημέρας να αγκαλιάζουν τα σύννεφα της ρουτίνας, είναι σπάνιες οι στιγμές που αφήνουμε τον εαυτό μας να επιστραφεί σε μια απόλυτα μη παραγωγική αλλά απολύτως ευχάριστη μέρα. Είναι η τέχνη της απολαυστικής απολύτως μη παραγωγικής μέρας που μας επιτρέπει να συνδεθούμε με τον εαυτό μας, να εξερευνήσουμε τις αγαπημένες μας δραστηριότητες και να ανανεώσουμε την ενέργεια μας για τις προκλήσεις που έρχονται.

Η απόλυτα μη παραγωγική μέρα δεν έχει κανένα στόχο πέρα από την απόλαυση του παρόντος. Είναι μια ημέρα που ξεκινά με έναν αργό ρυθμό, χωρίς την πίεση του χρόνου ή των υποχρεώσεων. Μπορεί να ξεκινήσει με έναν καφέ στην αγαπημένη καφετέρια, ακούγοντας τον απαλό ήχο ενός πιάνου που παίζει στο υπόβαθρο. Ή μπορεί απλά να ξεκινήσει με μια βόλτα στο πάρκο, αναπνέοντας τον καθαρό αέρα και αφήνοντας το μυαλό της να ταξιδέψει ελεύθερα.

Στη συνέχεια, η μέρα αυτή ανοίγει τον δρόμο για τις αγαπημένες μας δραστηριότητες. Μπορεί να είναι η ανάγνωση ενός αγαπημένου βιβλίου στην αγκαλιά ενός ζεστού κουβαριού, η ζωγραφική σε μια άσπρη καμβά, ή ακόμα και η προσεκτική προετοιμασία ενός εκλεκτού γεύματος για τους αγαπημένους μας ανθρώπους.

Το κλειδί της ευχαρίστησης σε μια τέτοια μέρα είναι η αφοσίωση στην εκάστοτε δραστηριότητα χωρίς την πίεση των απαιτήσεων. Είναι η ευκαιρία να αφήσουμε το χρόνο να περάσει αργά, να επικεντρωθούμε στις αισθήσεις μας και να ανακαλύψουμε την ομορφιά της απλότητας.

Μια τέτοια μέρα ολοκληρώνεται με τον ίδιο αργό ρυθμό που ξεκίνησε. Μπορεί να είναι ένα δείπνο με φίλους σε ένα γραφικό εστιατόριο ή απλά ένας χαλαρός βραδινός περίπατος κάτω από τα φώτα των δρόμων. Ολοκληρώνεται με τον απαλό ήχο της σιγανής μουσικής σε ένα σπίτι γεμάτο ηρεμία και ευτυχία.

Στο τέλος, η απόλυτα μη παραγωγική μέρα είναι μια υπενθύμιση για τη σημασία της ισορροπίας στη ζωή μας. Ενώ η παραγωγικότητα είναι σημαντική, η απόλυτη ευχαρίστηση που προκύπτει από μια απολύτως μη παραγωγική μέρα μας βοηθάει να θυμηθούμε να αναπνέουμε, να ζούμε και να εκτιμούμε κάθε στιγμή.

Author: Kon

Me, myself and I