Η εβδομάδα της Τυρινής,

-που την έχουμε παρεξηγήσει εμείς-

δεν είναι εβδομάδα κραιπάλης,

αλλά της “ενδιάμεσης της πάλης”,

με τις διατροφικές συνήθειες μας -της μεγάλης,

και με τον εσωτερικό μας εαυτό – της άλλης,

αφού δήθεν, από της Αποκριάς,

έχουμε “κόψει” το κρέας, μονομιάς!

 

Είναι η διαδικασία που ονομάζουν “μωρουδίσια βήματα”(*)

το σκαλοπάτι για να απαλλαγούμε σταδιακά απ’τ’αμαρτήματα,

-ή έστω και μόνον απ’τα “αρτήματα”-

κι έτσι την επόμενη την ημέρα,

-δηλαδή την Καθαρή Δευτέρα-

να καθαριστούμε εντελώς ψυχικά κι οργανικά,

για να υποδεχτούμε τη Σαρακοστή και τη μεγάλη νηστεία, σταδιακά,

και όχι μετά από γιορτή, με γλέντι ολοήμερο,

όπως λένε οι ευχές που συνηθίζονται (κακώς) για το “τριήμερο”!

 

Είναι λοιπόν ημέρες περισυλλογής,

και της διατροφής μας, της μεγάλης αλλαγής,

που συνοδεύονται κι από εσωτερική άνωση,

και όχι από “εξωτικών εδεσμάτων” την κατανάλωση,

για να πορευθούμε έτσι ως την Ανάσταση,

-και να γνωρίσουμε και κάποια ψυχική ανάταση-

αλλιώς είναι όπως το κάνουμε “μια απ’τα ίδια”,

απλά, μια ακόμη ευκαιρία, για γιορτές και πανηγύρια,

όπως το κατάντησε του μάρκετινγκ η συμφορά,

και της καταναλωτικής μανίας η “διαφθορά”!

 

(*) Baby steps

——-

Στίχοι, ζωγραφική Α.Α.

Ο πίνακάς μου, Μια Αυγουστιάτικη μέρα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στο βάθος της ομώνυμης πλατείας στο Βατικανό, ακρυλικά σε καμβά