μετά από “ψάρεμα στα θολά”
μανία έπιασε τον έναν, μείναν εικοσιεφτά!
Έξι “μικροί Ινδιάνοι ” και όχι στα πολύ παλιά,
ύστερα από σκοτώματα και συνεχή “καυγά”,
είπανε “δεν πάει άλλο, τέρμα πλέον τα “πολεμικά”,
αποφάσισαν να θάψουν τα τσεκούρια βαθειά,
να σβήσουν του πολέμου τα χρώματα τα πιτσιλιά,
να καπνίσουν την πίπα της ειρήνης, ένα γύρω καθιστά,
να γίνουν και αδέρφια-ποιητά,
και να μην πολεμήσουνε ποτέ ξανά!
Έξι “μικροί Ινδιάνοι”, το λοιπόν παιδιά,
πήραν τρεις ακόμα, γίνανε εννιά,
κι ύστερα κι έναν “γέρο Ινδιάνο”, πολύ πολύ συμβολικά,
κι έγιναν δέκα τελικά!
Δέκα “μικροί Ινδιάνοι”, δεν τα βρήκαν τούτα αρκετά,
είπανε να γίνουν περισσότερα “καλά παιδιά”,
πήραν άλλους δύο από τη “Μπαρμπαριά”,
και γίνανε δώδεκα τελικά!
Δώδεκα “μικροί Ινδιάνοι” κάλεσαν τέσσερις άλλους από τα βορινά,
ήρθανε μόνον οι τρείς τους κι έγιναν δεκαπέντε τελικά.
Δεκαπέντε “μικροί Ινδιάνοι” το είδαν παρανοϊκά,
δεν σκέφτονταν πλέον λογικά,
δεν έσιαξαν “τα του οίκου τους” παστρικά,
μάζεψαν δέκα ακόμη στην τύχη, και δύο πιο μετά,
κι έγιναν και εικοσιεφτά,
που μ’έναν παραπάνω, γίναν εικοσιοκτώ τους τελικά!
Εικοσιοκτώ “μικροί Ινδιάνοι” ξέχασαν γιατί τα κάναν όλα αυτά,
μανία έπιασε τον ένα
και γίναν πάλι εικοσιεφτά
………..
Φωτογραφία από HANSUAN FABREGAS από το Pixabay
